Najlepsze polskie filmy, część I: 1929-1969

Polska kinematografia, dziś tak namiętnie kojarzona z komediami romantycznymi czy Patrykiem Vegą, ma w swej wieloletniej bibliotece cały ogrom dobrych, bardzo dobrych oraz iście genialnych tytułów. Pośród kultowych, ponadczasowych produkcji jak Seksmisja, Psy, Znachor tudzież Kanał, zdecydowanie za dużo filmów ma dziś status zapomnianych. Tak więc przedstawiamy nasz patriotyczny projekt – kilkuczęściowe zestawienie, które prześledzi naszą rodzimą kinematografię od jej początków w latach 20-tych ubiegłego wieku. Oto pierwsza część zestawienia Najlepsze polskie filmy, skupiająca się na pierwszych czterdziestu latach naszego kina – od 1929 roku do 1969 roku.


Zobacz również:

Najlepsze polskie seriale

Najlepsze polskie gry

Kino polskie – czy ludzie młodzi znają to, co rodzime?

Nie takie polskie fantasy straszne… Przypadek Odwróconej góry albo filmu pod strasznym tytułem


Mocny człowiek (1929)

„Mocny człowiek” (1929) - stare-kino.pl
Kadr z filmu Mocny człowiek

Nasze zestawienie Najlepsze polskie filmy zaczynamy od Mocnego człowieka z 1929 roku. Sława i bogactwo to obsesyjne marzenie Henryka Bieleckiego (Gregori Chmara), dziennikarza, a jednocześnie początkującego pisarza. Brak talentu i  twórczej weny stoją jednak na przeszkodzie jego pisarskiej kariery. W megalomańskim umyśle rodzi się zbrodniczy plan – zamorduje swojego przyjaciela Jerzego Górskiego (Artur Socha), chorego i wyniszczonego przez narkotyki pisarza i ukradnie jego rękopisy. Podczas spotkania z bliskim śmierci literatem, od dawna noszącym się z zamiarem popełnienia samobójstwa, podsuwa mu podstępnie morfinę, wiedząc, że silny narkotyk zabije jego słaby organizm. Opuszcza mieszkanie, a gdy po kilku godzinach wraca, zastaje martwego Jerzego, a na stole pożegnalny list. Zabiera wszystkie znalezione notatki i w pośpiechu oddala się, nie wiedząc, że zza kotary obserwuje go Łucja (Agnes Kuck), jego kochanka, która zawiedziona w swej miłości do Henryka, przyszła szukać u Górskiego pocieszenia.


Jego ekscelencja subiekt (1933)

Jego ekscelencja subiekt" - przedwojenna komedia z gwiazdorską obsadą - Historia - polskieradio.pl
Kadr z filmu Jego ekscelencja subiekt

Piękna Ania zakochuje się z wzajemnością w ubogim subiekcie Jurku, podającym się zresztą (w wyniku pewnego nieporozumienia) za radcę Chełmońskiego. Rodzice Ani stojący na progu bankructwa pragną wydać córkę bogato za mąż. Na przyszłego zięcia wybierają ku przerażeniu dziewczyny podstarzałego gbura, niejakiego Krachta. Kiedy po pewnym czasie zjawia się prawdziwy radca Chełmoński, Jurek zmuszony jest wyznać Ani prawdę. Dziewczyny to co prawda nie zniechęca, wyznaje jednak ukochanemu prawdę o swojej sytuacji materialnej i zamiarach rodziców. Pewnego dnia do sklepu, w którym pracuje Jurek przychodzi Kracht ze znajomym. Czekają w sklepie na Anię i jej rodziców – mają bowiem wspólnie wybrać meble do przyszłego mieszkania. Jurek słyszy jak Kracht przyznaje się przyjacielowi, że nie kocha Ani a jedynie liczy na spory posag. Po przyjściu Ani i rodziców Jurek demaskuje Krachta. Młodzi postanawiają się pobrać.


Czy Lucyna to dziewczyna? (1934)

Kadr z filmu Czy Lucyna to dziewczyna?

Lucyna (Jadwiga Smosarska) jest córką prezesa Pawła Bortnowskiego (Zygmunt Chmielewski), właściciela zakładów budowy silników w Warszawie. Po ukończeniu studiów w Paryżu i otrzymaniu tytułu dyplomowanego inżyniera, wróciła do kraju i koniecznie chce podjąć pracę. Wiedząc, że ojciec nie zgodziłby się na to, używa podstępu. Prosi ojca o pomoc w załatwieniu pracy w jego zakładach dla siostrzeńca jej niani (Zofia Czaplińska), Juliana Kwiatkowskiego, którym w rzeczywistości jest ona sama. W męskim przebraniu i z pisemnym poręczeniem ojca udaje się do fabryki, gdzie jako praktykant zostaje pomocnikiem inżyniera Stefana Żarnowskiego (Eugeniusz Bodo). Sprawa komplikuje się, gdy niebawem Lucyna vel Julian zakochuje się w swym przystojnym przełożonym…


Pieśniarz Warszawy (1934)

Pieśniarz Warszawy – stare-kino.pl
Kadr z filmu Pieśniarz Warszawy

Pochodzący z szanowanej i bogatej rodziny Julian Pagórski (Eugeniusz Bodo) wiedzie beztroskie życie bawidamka i hulaki. Rada familijna chce położyć temu kres i zmusić go do ustatkowania się i podjęcia pracy. Gdy odmawia, stryj Eustachy (Michał Znicz) wypędza go z domu. Julian za namową przyjaciela Lola (Wiktor Biegański), z gitarą w ręku wędruje po warszawskich podwórkach i śpiewem zarabia na życie. W kiosku, gdzie codziennie kupuje papierosy, poznaje śliczną Zosię (Barbara Gilewska), w której zakochuje się z wzajemnością. Gdy oznajmia stryjowi, że zamierza się z nią ożenić, ten chcąc uniknąć mezaliansu zwraca się o pomoc do biura detektywistycznego „Oko”, specjalizującego się w rozdzielaniu zakochanych par. Detektyw Krópka (Stanisław Łapiński) przystępuje do działania…


Dwie Joasie (1935)

Jadwiga Smosarska: Królowa przedwojennego kina - rp.pl
Kadr z filmu Dwie Joasie

Joasia (Jadwiga Smosarska) szuka pracy. Pragnie ją jednak znaleźć, wykorzystując jedynie swoje zawodowe kompetencje. Dlatego reaguje nerwowo na niewyszukane zaloty i aluzje kolejnych pracodawców. Chcąc się wreszcie uwolnić od tego typu krępujących sytuacji, charakteryzuje się na prawdziwą „paskudę”. Kiedy poznaje nowego szefa – przystojnego mecenasa Roberta Rostalskiego (Franciszek Brodniewicz) – zaczyna żałować swej pochopnej decyzji.


Antek Policmajster (1935)

Antek policmajster - komedia
Kadr z filmu Antek Policmajster

Antek Król (Adolf Dymsza), warszawski handlarz, salwuje się ucieczką z sali sądowej, gdzie znalazł się przez przypadek, niesłusznie posądzony o ośmieszanie władzy cesarskiej. Ścigany przez żandarmów dociera na dworzec kolejowy i wsiada do stojącego na peronie pociągu. Chroni się w  jednym z przedziałów, gdzie znajduje zmorzonego pijackim snem urzędnika carskiego. Wkłada jego mundur i na jednej z małych stacyjek prowincjalnego miasteczka zostaje przyjęty z orkiestrą i największymi honorami przez gubernatora (Antoni Fertner) jako nowy policmajster Siemion Fiodorowicz Wypiwajło, brat ministra.Tu spotyka przyjaciela z targowiska, Felka (Józef Kondrat), którego mianuje swoim kamerdynerem. Podczas gdy prawdziwy policmajster (Czesław Skonieczny) wzięty za wariata siedzi w areszcie, Antek z Felkiem używają życia…


Jaśnie pan szofer (1935)

Jaśnie pan szofer" w Kinie w Bramie - Dziennik Wschodni
Kadr z filmu Jaśnie pan szofer

Hrabia Karol Boratyński (Eugeniusz Bodo) wyjeżdża do Londynu. Pod jego nieobecność lokaj hrabiego (Ludwik Sempoliński), udając swego pracodawcę, prosi znanego przemysłowca, prezesa Pudłowicza (Antoni Fertner) o rękę jego pięknej córki Hanny (Ina Benita) i równocześnie o pożyczkę pewnej kwoty pieniędzy (hrabia i Pudłowicz nie znali się do tej pory osobiście). Zrujnowany Pudłowicz zgadza się, licząc na to, że dzięki ślubowi córki z pochodzącym ze starej, arystokratycznej rodziny hrabią, będzie mógł zawrzeć lukratywny interes z bankierem Szoberem (Feliks Chmurkowski). Przedstawiając w Urzędzie Stanu Cywilnego dokumenty hrabiego jako własne, lokaj zawiera ślub z Hanną a od zadowolonego ze swojej przebiegłości prezesa otrzymuje pieniądze. Po powrocie z zagranicy Boratyński dowiaduje się z prasy, że kilka dni temu odbył się jego ślub. Udaje się do Pudłowicza, żeby wyjaśnić zaistniałą sytuację ale jego szofer (Tadeusz Olsza) podsuwa mu wcześniej niezwykły pomysł…


Manewry miłosne (1935)

"Manewry miłosne" i "Gurgacz" w Kinie w Bramie - Dziennik Wschodni
Kadr z filmu Manewry miłosne

Młody hrabia Niko Quanti (Aleksander Żabczyński), porucznik w pułku huzarów skowarskich w Skumbrii – wyimaginowanej krainie miłości, wiedzie beztroskie życie bawidamka i hulaki. Jednak opiekunowie Nika, wybrani przez radę familijną rodu Quantich, zamierzają położyć temu kres. Wybrali mu kandydatkę na żonę, piękną i bogatą rozwódkę, baronową Kolmar (Tola Mankiewiczówna), i chcą go zmusić do ożenku. Niko zdecydowanie odmawia, na balu maskowym poznał bowiem czarującą dziewczynę, i gdy przez chwilę patrzy w jej piękną twarz, zakochuje się w niej bez pamięci. Jednak urzekająca nieznajoma znika, a rodzina nadal nalega na wyjazd Nika do posiadłości baronowej i oświadczyny. Hrabia pozornie zgadza się i wyrusza  ze swoim ordynansem (Stanisław Sielański) w drogę, nie wiedząc, jaka niespodzianka czeka go na miejscu…


Jadzia (1936)

Jadzia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Kadr z filmu Jadzia

Jadzia Jędruszewska (Wanda Zawiszanka) – mistrzyni tenisa – gra zawsze rakietą firmy Malicz, robiąc jej ogromną reklamę i tym samym odbierając klientów konkurencyjnej firmie Oksza. Młody i przystojny syn właścicielki firmy Oksza (Aleksander Żabczyński) postanawia uwieść Jędruszewską, a następnie namówić, aby zaczęła ona reklamować jego firmę. Kiedy zjawia się przed pokojem Jędruszewskiej i widzi wychodzącą z niego dziewczynę, bierze ją oczywiście za słynną tenisistkę i od razu zaczyna smalić do niej cholewki. Dziewczyną jednak nie jest Jędruszewska, tylko Jadzia Maliczówna (Jadwiga Smosarska), która przyniosła tenisistce nową rakietę. Dziewczyna podejmuje grę, podając się odtąd za Jędruszewską, Jan Oksza natomiast udaje przed dziewczyną zdolnego rzeźbiarza. Tą maskaradą młodzi powodują całą serię nieporozumień, pomyłek i zabawnych sytuacji.


Dodek na froncie (1936)

Dodek na froncie (1936) - Telemagazyn.pl
Kadr z filmu Dodek na froncie

Jest rok 1916, trwa I Wojna Światowa. Dodek Wędzonka (Adolf Dymsza), jako żołnierz armii austriackiej, w czasie jednej z frontowych potyczek wzięty za rosyjskiego porucznika oswobodzony zostaje przez rosyjski patrol zwiadowczy. Dziwnym zbiegiem okoliczności zostaje zakwaterowany wraz z oddziałem w zarekwirowanym przez Rosjan majątku Majewo, którego dziedzicem jest przełożony Wędzonki, porucznik Majewski (Mieczysław Cybulski). Pod nieobecność męża o dwór troszczy się jego żona Zofia (Alicja Halama) a pomaga jej dzielnie pokojówka Zuzia (Helena Grossówna). Dodek, znający doskonale rosyjski, wodzi za nos swoich nowych przełożonych i przeżywa wiele niesamowitych przygód…


Kontynuuj czytanie pierwszej części zestawienia Najlepsze polskie filmy na następnej stronie


Strony: 1 2 3 4 5 6 7 8

Krzysztof Wdowik

Nie lubi (albo nie umie) mówić zbyt poważnie i zawile o popkulturze. Nie lubi też kierunku, w którym poszedł Hollywood i branża gamingowa. A już na pewno nie lubi pisać o sobie w trzeciej osobie. W ogóle to on mało co lubi.

Subskrybuj
Powiadom o
guest

1 Komentarz
Najstarsze
Najnowsze Najpopularniejsze
Inline Feedbacks
Pokaż wszystkie komentarze
Łukasz

Ciekawa lista. Jako fan filmów oczywiście niektóre z tytułów oglądałem. Dzisiaj chcę nadrobić Ręce do góry (1967), zainteresował mnie enigmatyczny opis fabuły.