Nie przepadam za składankami z mnóstwem artystów. Nie lubię też poznawać nowych artystów, jeżeli piosenki są zaprojektowane na chwytliwe przeboje. Jestem sceptyczna wobec projektów, których celem jest wypromowanie jak największej ilości muzyków na raz. Zaczynam jednak zmieniać zdanie, słuchając składanki Bose x NME: C23.
Seria C to wieloletni projekt promujący obiecujących wschodzących artystów z całego świata. Bose x NME: C23 to kolejna składanka z serii i jest to wielki powrót po latach. Płyta jest zbiorem kilkunastu muzyków, którzy nie mają za sobą wielu lat doświadczenia i wciąż potrzebują rozgłosu. Każdy wybrany artysta nagrywa jeden utwór, aby zaprezentować swoje brzmienie, unikatowość i zwrócić na siebie uwagę.
Zobacz również: Najlepsze albumy 2023 roku
Mnie do płyty przyciągnęła informacja, że wśród artystów znajdzie się moje ukochane Half Alive. Mając w pamięci, że wiele świetnych zespołów poznałam właśnie przypadkiem czy też szukając powiązania brzmieniowego, zabrałam się za płytę. Sceptycznie, bo przecież żeby się wybić, warto mieć hit, skoczny singiel, który utknie słuchaczom w głowach. A takie hity można szybko wyczuć i choć wpadną w ucho, to wszystkie są do siebie mniej lub bardziej podobne.
I może to być prawdą w większości przypadków, ale nie przy Bose x NME: C23. Ta płyta uspokaja i koi swoją delikatnością. Nie mam tu na myśli, że jest mdła czy nijaka, bo pojawiają się na niej mocniejsze, elektroniczne fragmenty czy nawet rapowane kawałki. Chodzi o ogólne wrażenie, które z tej składanki promieniuje i jest to dobry smak ludzi odpowiedzialnych za wybór artystów godnych wypromowania.
Zobacz również: Przegląd muzyczny: odkrywamy nowości #1
Jeżeli jesteście zmęczeni mainstreamowymi hitami, które tygodniami utrzymują się na listach przebojów, to jest płyta dla was. Jeżeli macie ochotę na coś innego, ale nie wiecie gdzie zacząć, zacznijcie od tej płyty. Jeżeli nie macie siły na poznawanie piosenek znanego zespołu z milionem płyt, ale szukanie ciekawych artystów, włącznie tę składankę. Piętnaścioro artystów czy też zespołów, zostało dobrane i złożone z wdziękiem, który nie tak łatwo uchwycić.
Mimo takiej ilości artystów z unikatowym brzmieniem, album wypada bardzo spójnie. Zaczyna się delikatnie, a głosy wokalistów są przyjemne. Później z zaskoczenia bierze elektroniczny instrumentalny kawałek Hideaway w wykonaniu Dot Major. Po chwili wracamy na delikatniejsze tony z utworem Concrete Over Water – C23 Remix wykonanym przez Jockstrap. Mocne pianino skontrastowane z niezwykłą, słodką barwą głosu przykuwa uwagę od pierwszych akordów. Za moment pojawia się 070 Shake z rapowo-śpiewaną piosenką Reset.
Mogłabym tak wymienić i wyróżnić każdego artystę, ale za to trzeba się zabrać samemu i pozwolić się zaskoczyć. Zestawienie tylu artystów doprowadza do dużej ilości niespodzianek. Uważne ucho wyłapie trąbkę i sporo innych instrumentów w tle. Pojawia się rap, indie rock, elektronika i wersje orkiestralne – a złożenie tych brzmień na jednej płycie świetnie się sprawdza. Pojawiają się zarówno solowi wokaliści, jak i zespoły.
Zobacz również: Miley Cyrus – Endless Summer Vacation – recenzja płyty
Podsumowując oklepanym zdaniem – każdy znajdzie coś dla siebie. Mimo że jest to składanka, to płyta złożona jest lepiej niż nie jeden album zeszłego roku. Spójna i harmonijna składanka mimo dużej ilości wschodzących artystów, każdemu daje przysłowiowe pięć minut, aby przykuć uwagę słuchacza. Moją przykuła i to najwyraźniej bezpowrotnie.
Obrazek główny: Materiał prasowy.
