Lata 70-te według wielu krytyków uważane są za najlepsze w historii kina, ale także i za najważniejsze. To właśnie w tych latach, swe największe sukcesy święcili Martin Scorsese, Stanley Kubrick czy Roman Polański, a pierwsze hity wypuszczali Steven Spielberg czy George Lucas. Także w Polsce, lata 70-te wspomina się przede wszystkim przez pryzmat świetnych komedii, które są dziś uznawane za kultowe. Oto one – najlepsze filmy lat 70-tych!
Zobacz również:
Najlepsze filmy lat 60-tych
Najlepsze filmy o zombie
Najlepsze horrory w historii
Annie Hall (1977 r.)
Życie Alvy Singera (Woddy Allen), jednego z najbardziej błyskotliwych komików na Manhattanie, zmienia się, gdy jego najlepszy przyjaciel Rob Tony Roberts przedstawia go uroczej piosenkarce z nocnego klubu, Annie Hall (Diane Keaton). Alvy nie zdaje sobie sprawy, że jest naprawdę zakochany, do czasu gdy Annie poszukując nowego życia i… kochanka (Paul Simon) porzuca go. Dopiero wtedy Alvy robi wszystko, aby odzyskać Annie – czyli to co w życiu najważniejsze – prawdziwą miłość.
Barry Lyndon (1975 r.)
Barry Lyndon (Ryan O’Neal) był irlandzkim młodzieńcem bez perspektyw, który wkradł się w szeregi osiemnastowiecznej angielskiej arystokracji. Jak mu się to udało? Po prostu – robił, co w jego mocy: był bawidamkiem, zawadiaką, włóczęgą, żołnierzem w wojnie siedmioletniej, rozpustnikiem, szpiegiem i szulerem karcianym. Bohater klasycznej powieści Williama Makepeace’a Thackeraya, którą przeniósł na ekran Stanley Kubrick, nie cofnął się przed niczym, byle osiągnąć upragniony cel.
Bliskie spotkania trzeciego stopnia (1977 r.)
Grupa ludzi, których zdawałoby się nic nie łączy, nieoczekiwanie porzuca wszystko i wyrusza na spotkanie nieznanego. Wszyscy odebrali tajemniczy sygnał, który kieruje ich ku niesamowitej górze w stanie Wyoming zwanej Diabelską Wieżą. Okazuje się, że miejsce to wybrali przybysze z kosmosu, którzy lądują na naszej planecie z niezwykłą misją. Sekretu strzeże międzynarodowa ekipa naukowców i wojskowych, którzy oczekują pierwszego w dziejach ludzkości bliskiego spotkania III stopnia, czyli bezpośredniego kontaktu z przedstawicielami obcej cywilizacji.
Brudny Harry (1971 r.)
W swojej sztandarowej roli Clint Eastwood wcielił się w postać przebiegłego policyjnego detektywa z San Francisco, który jest najlepszy w tym co robi. Bezwzględny snajper Scorpio (Andrew Robinson) zabił już dwoje niewinnych ludzi. Harry Callahan zamierza się nim zająć… w taki czy inny sposób… bez względu na przepisy.
Chinatown (1974 r.)
Pechowy prywatny detektyw, tajemnicza piękność, bezwzględny mafioso oraz skomplikowana intryga utkana ze zdrady, morderstw, korupcji, skandali i śmiertelnie niebezpiecznych układów. Wszystko to w mrocznej i stylowej opowieści o latach 30., uznawanej za pozycję wyjątkową i ponadczasową, a także za hołd Romana Polańskiego dla niezwykłego gatunku, jakim jest klasyczny czarny kryminał. Intrygujący scenariusz (Oscar dla Roberta Towne), mistrzowska reżyseria i niezapomniane kreacje.
Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978 r.)
Dyrektor dużego przedsiębiorstwa, Krzakoski, czując się zagrożony na stanowisku, organizuje konferencję dla dziennikarzy, połączoną z bankietem, na której bezskutecznie usiłuje przekonać zgromadzonych gości o swych sukcesach i dynamicznym rozwoju zakładu. Kiedy w opustoszałej sali medytuje nad przyszłością, pojawia się Danusia z wiadomością, że jest w ciąży, a on jest ojcem mającego się narodzić dziecka. Dziewczyna okazuje się być córką ważnej osobistości i ślub z nią dałby szansę Krzakowskiemu na polepszenie jego sytuacji zawodowej. Aby doszło do ślubu, Krzakoski musi się najpierw rozwieść z własną żoną.
Czas Apokalipsy (1979 r.)
Film jest luźną adaptacją klasycznej powieści Josepha Conrada „Jądro ciemności”, której akcja została przeniesiona w czasy wojny w Wietnamie. Film koncentruje się na podróży kapitana Willarda (Sheen) – oficera amerykańskiego wywiadu – wysłanego w głąb Kambodży z niebezpieczną misją „bezwzględnego wyeliminowania” dezertera, pułkownika Kurtza (Brando), który dając się ponieść własnemu szaleństwu, zbuntował się przeciw przełożonym.
Człowiek z marmuru (1976 r.)
Studentka Szkoły filmowej Agnieszka realizuje swój film dyplomowy. Na jego bohatera wybiera Mateusza Birkuta, murarza z Nowej Huty, który z szarego człowieka stał się bohaterem – przodownikiem pracy, a później – jak wielu innych – został bezlitośnie strącony z piedestału. Agnieszka szukając prawdy o jego życiu, odnajduje ogólniejszą prawdę o gorzkich latach 50. i trudnym okresie naszego narodu.
Egzorcysta (1973 r.)
Kontrowersyjny i popularny od momentu pojawienia się na ekranach, „Egzorcysta” przetrwał jako klasyk, który miał ogromny wpływ na kolejne filmy, i który szokuje oraz przeraża do dnia dzisiejszego. Ta wywołująca dreszcze, realistyczna opowieść o przerażającej istocie obecnej w niewinnej dziewczynie, szalonej decyzji jej matki, która ma pomóc ją uratować oraz dwóch księżach – jednym wątpiącym i drugim, głęboko wierzącym – łączącym siły w walce z najpotężniejszym złem, zawsze zapiera dech w piersiach widzów. Fenomen swoich czasów i wszech czasów, „Egzorcysta”, zaskakuje i wywołuje niepokój, jak żaden inny film.
Francuski Łącznik (1971 r.)
„Popeye” Doyle (Gene Hackman) i jego partner Buddy Russo (Roy Scheider) są nowojorskimi policjantami z wydziału narkotykowego. Inwigilują właściciela małego sklepu ze słodyczami sądząc, że jest on powiązany z przemytem narkotyków i może ich zaprowadzić do francuskiego łącznika. Oparty na autentycznej historii, ten trzymający w nieustannym napięciu thriller został nagrodzony w 1971 roku aż 5 Oscarami za najlepszy film, reżyserię, scenariusz, montaż i dla najlepszego aktora pierwszoplanowego (Hackman).
Kontynuuj czytanie rankingu Najlepsze filmy lat 70-tych na następnej stronie
