Seria Wiedźmin (od 2007 roku)
Ciężko wyszczególnić konkretną odsłonę serii Wiedźmin od CD Projekt RED jako tą najlepszą. Wielu graczy poprzez Dziki Gon zupełnie zapomniało o poprzednich odsłonach popularnego Wieśka, a prawdę mówiąc cała trylogia stanowi swego rodzaju jedność. Kolejne części stanowiły wynikowe poprzednich, a cały przebieg historii serii uwydatnia piękną ewolucję jaką przeszedł Geralt. Zarówno jeżeli chodzi o gameplay, jak i przedstawienie fabuły i samego bohatera. Całość twórczości jaką dokonali Redzi w uniwersum Sapkowskiego stanowi ogromny, jeden z największych kroków milowych jeżeli chodzi o polską twórczość na rynku gier komputerowych. Seria ta raczej nigdy nie umrze i to nie jedynie w Polsce, ale i na całym świecie.
Two Worlds II (2010)
Gra Two Worlds II to druga część świetnej gry fantasy stworzonej przez rodzime studio Reality Pump. Przedstawia kolejny rozdział w historii Antalooru. Bohater musi zbadać swoje tajemnicze korzenie, w związku z czym czekają go przygody pełne zaskakujących zwrotów. Dzięki doskonałemu połączeniu fabuły, klimatu i technologii gra oferuje nowe, fascynujące doświadczenia w dziedzinie RPG. Rozgrywka w grze to doskonała mieszanka elastyczności, kreatywności i nowoczesnej technologii. Two Worlds II to doskonałe połączenie klasycznych i nowatorskich cech RPG, klimatu i technologii. Złożony system zadań i ekscytujący wątek główny wciągną cię w świat Antalooru wzbogacony scenariuszami zadań pobocznych. Urozmaicona rozgrywka i zajmująca atmosfera napędza fabułę i przykuwa uwagę, obiecując niebezpieczeństwa i odkrywanie świata w licznych zadaniach i sekwencjach wideo.
Bulletstorm (2011)
Bulletstorm to pierwszoosobowa strzelanina studia People Can Fly, której premiera odbyła się w 2011 roku. Fabuła gry zabiera nas w daleką przyszłość i stawia w butach Greysona Hunta – pirata i wyrzutka ze skłonnością do alkoholu. Produkcja wprowadziła innowacyjny system skillshotów, czyli jak najbardziej widowiskowych, w dodatku punktowanych egzekucji. Pokaźny arsenał, potężne kopniaki, elektryczna smycz czy samo otoczenie dawały ogrom możliwości – a co za tym idzie satysfakcji – z eliminacji różnej maści przeciwników.
Gears of War: Judgment (2013)
Akcja gry „Gears of War: Judgment”, której fabuła jest osadzona przed wydarzeniami opisanymi w poprzedniej trylogii, koncentruje się na zespole Kilo Squad, grupie żołnierzy dowodzonych przez Damona Bairda i Augustusa „The Cole Train” Colea. Do zespołu dołącza dwóch nowych członków Sofia Hendrick i Garron Paduk, podczas próby uratowania oblężonego miasta Halvo Bay przed przerażającym, nowym wrogiem.
Darkwood (2014)
Darkwood stanowi nieco bardziej hardkorową, horrorową wersję Don’t Starve. Gra ta opowiada swoją przerażającą historię poprzez bohaterów i kreatury, które napotkamy w mrocznym lesie. Świetne udźwiękowienie sprawia, że bardzo często dostaje się ciarek – bardzo ciekawe i niepokojące doświadczenie!
Lords of the Fallen (2014)
Lords od the Fallen to koprodukcja polskiej firmy CI Games i niemieckiego studia Deck13. Opowiada ona historię starożytnej krainy, w której ludzkość zbuntowała się przeciwko swemu bogu i zdołała go zabić. Do wyboru mamy trzy klasy postaci: wojownika, maga oraz skrytobójce. Sama rozgrywka przypomina nieco serię Souls i jest jej bardziej przystępną alternatywą.
Zaginięcie Ethana Cartera (2014)
Zaginięcie Ethana Cartera to wyjątkowa gra detektywistyczna studia The Astronauts. Wcielamy się w niej w prywatnego detektywa Paula Prospero, który poszukując zaginionego chłopca – tytułowego Ethana Cartera – trafia do górskiej doliny Red Creek Valley. Dzięki narzędziom detektywistycznym i swoim paranormalnym umiejętnościom będzie musiał rozwikłać mroczną tajemnicę i odnaleźć chłopca. Co ciekawe w grze umieszczono autentyczne polskie lokacje.
This War of Mine (2014)
Większość graczy mówiąc o This War of Mine podkreśla jej psychologiczny wymiar. Zaznaczają to, jak gra oddaje koszmar wojny oraz ciężar trudnych wyborów i decyzji moralnych. Trzeba jednak również pamiętać o jej aspekcie ekonomicznym i strategicznym. Decyzje co wybudować, co wytwarzać (i z czego), jak ulokować siłę roboczą i jakie podjąć ryzyko, stanowią świetne uzupełnienie tego psychologicznego ciężaru, noszonego przez naszych bohaterów. Wyjątkowa gra.
Seria Dying Light (od 2015 roku)
Dead Island było wielkim zawodem, a przynajmniej dla mnie. Bardzo monotonna gra z żywymi trupami w żaden sposób nie angażowała gracza na więcej i na dłużej. Ekipa z Techlandu wzięła to co im wyszło w Wyspie Trupów i przeniosła do Dying Light, dodając kilka zajebistych elementów – z parkourem na czele. Poskutkowało to o wiele, wiele lepszą grą, do której często wracam. Sequel może nie był aż tak dobry i świeży, ale też dobrze się w niego grało.
Shadow Warrior 2 (2016)
Lubię takie produkcję, w których realizm odkładany jest na całkowicie boczny tor, a twórcy skupiają się na tym aby dostarczyć grającym czystą rozrywkę. Shadow Warrior 2 przywodzi mi na myśl staroszkolne strzelanki 3D, w których dostawaliśmy broń i naszym jedynym zadaniem było pokonywanie kolejnych wrogów. Takie produkcje na rynku także są potrzebne, a polska gra jest obecnie jedną z najlepszych produkcji do odpalenia po ciężkim dniu w pracy czy na uczelni i zwykłym zrelaksowaniu się, wymachując cyfrową kataną.
Kontynuuj czytanie zestawienia Najlepsze polskie gry na następnej stronie
