Miesiąc temu polski rynek muzyczny usłyszał o planach młodego, zdolnego i cholernie znanego MATY. Raper w swoich instastories przekazał, że w 2023 roku wypuści aż trzy nowe albumy. Niedawno z okazji Prima Aprilis wyszedł pierwszy z nich CBW MIXTAPE, który sygnowany jest przez ekipę Młodego Matczaka, czyli Gombao33.
CBW MIXTAPE i jego data premiery jest ze sobą mocno powiązana. Fakt, że album wyszedł w święto żartów, żarcików nie jest przypadkowe. Gombao33 uznało, że tą datą nawiążą do swojego krótkiego powrotu do rapowego podziemia, który jak twierdzą, trwał aż tydzień. Tak jak ten powrót ma swoje odzwierciedlenie w dacie premiery, to odcisnął też piętno w utworach znajdujących się na płycie, a konkretniej w liście gości. Znajdziemy tu szeroką reprezentację raperów z podziemia. Bez wątpienia nagrywanie z jednym z najpopularniejszych raperów w Polsce ma na celu im pomóc rozkręcić karierę. Inicjatywa dobra i dosyć popularna, a na dodatek już dostajemy informacje o tym, że tegoroczny CBW MIXTAPE nie jest jednorazową akcją, a stanie się coroczną. Wszystko fajnie, pięknie, ale czy tegoroczna edycja sprawia, że warto czekać na następne ?. Skończmy, więc gadać o tle i ogóle przejdźmy do konkretów.
Zobacz również: Żabson – Ostatni Ziomal – recenzja płyty
CBW MIXTAPE to album, który prócz występów i utworów gościnnych, brzmi jak zsyp odpadów z innych projektów chłopaków z Gombao33 i samego MATY. Taki tam album, który ma się jedynie sprzedać i się klikać, choć nie mogę mu odebrać, że miejscami jest to całkiem zmyślny twór. MATA zrywa tu z dotychczasowym stylem po to, żeby oddać się głównie stylistyce rage rapu. Znajdziemy też wyjątki. Na przykład sequel jednego z popularniejszych utworów z 100 dni do matury, czyli Wino Sangrita. Wrócimy w tym utworze do czasów papierosowej EP-ki, czyli wejdziemy w chillowy vibe w sam raz pod przyjemny wieczór przy alko, czy bluncie. Fajnie jest usłyszeć ponownie MATĘ w stylistyce, która sprawiła, że <zwróciłem na niego uwagę. Innym jest przyjemne, wpadające w oldschool a r i z o n a (2013-2016), w którym usłyszymy Gombao33 w pełnej mocy. Takich wyjątków, jak na album takiej wielkości (36 utworów), jest zdecydowanie za mało.
Zobacz również: Melanie Martinez – Portals – recenzja płyty
Rage w pewnym momencie zaczyna po prostu nużyć, męczyć.. Dodajmy do tego często powtarzające się tematy aktualnej partii rządzącej, nawiązań do zatrzymania MATY za posiadanie marihuany i co zyskamy ? Monotonną papkę, która (nie sądziłem, że to kiedyś wytknę) dodatkowo traci na niedokładnej, niewyraźnej dykcji. Uzupełnione to jest autotunem, który jest wisienką na tym przeciągniętym torcie. Nie brak tu też dziwnych pomysłów, które mogą ostatecznie zdenerwować fanów rapera. Nie mówie tu o nieangażujących w żaden sposób skitach, a o HA HA HA nagrany do spółki z Okim. Połączenie MATY i Okiego zdawało się spełnieniem marzeń dla fanów nowej, polskiej szkoły hip-hopu, ale otrzymujemy solidny pstryczek w nos. Przez niespełna 3 minuty słyszymy w kółko hahaha i tyle. Komuś ewidentnie Prima Aprilis wjechał za mocno.
Zobacz również: Avi – Mały Książę – recenzja płyty
Narzekać na ten album mógłbym tyle, ile czasu zajmuje odsłuch całości CBW MIXTAPE. Z przykrością muszę stwierdzić, że odczuwam lekki atak paniki ze strony ekipy Gombao33 i samego MATY. Według mnie próbują wyciągnąć korzyści z uciekającego hype train. Przynajmniej taki wydźwięk zostawia ten album. Jedyne, co mi zostało, to mieć nadzieję, że Młody Matczak już się wystarczająco wyszalał, a przy okazji <33 i #MATA2040 pokaże się z lepszej strony.
Źródło obrazka głównego: materiały prasowe/Universal Music Polska
