Piętro wyżej (1937)
Hipolit Pączek (Józef Orwid), właściciel czynszowej kamienicy w Warszawie, spodziewa się wizyty bratanicy Lodzi (Helena Grossówna). Dziwnym zbiegiem okoliczności trafia ona do mieszkającego piętro wyżej Henryka Pączka (Eugeniusz Bodo), młodego i przystojnego spikera radiowego, myśląc, że jest to mieszkanie jej stryja. Henryk, nie wiedząc kogo gości, opowiada dziewczynie o swoim konflikcie z znienawidzonym wrogiem, mieszkającym poniżej Hipolitem Pączkiem. Gdy Lodzia orientuje się w pomyłce, nie wyjawiając kim jest, znika, a zakochany bezgranicznie w ślicznej nieznajomej Henryk rozpoczyna jej gorączkowe poszukiwania….
Pani minister tańczy (1937)
Akcja filmu toczy się w fikcyjnym państwie, gdzie nowym ministrem w Ministerstwie Ochrony Moralności Publicznej zostaje młoda i piękna Zuzanna (Tola Mankiewiczówna). Od razu staje się ona obiektem westchnień przystojnego zastępcy szefa kancelarii – Sebastiana hrabiego de Santis (Aleksander Żabczyński), lowelasa i birbanta. Zasadnicza Zuzanna szybko przestaje być obojętna na zaloty Sebastiana. Ku przerażeniu społeczeństwa pani minister wprowadza drastyczne reformy, w tym całkowitą prohibicję. Niespodziewane pojawienie się jej bliźniaczki, niesfornej artystki rewiowej Loli (Tola Mankiewiczówna), prowadzi do wielu nieoczekiwanych perypetii…
Książątko (1937)
Władzia Majewska (Karolina Lubieńska), młoda urzędniczka poczty w małym miasteczku, wygrywa na loterii 150 złotych. Wygraną zamierza przeznaczyć na wymarzony wyjazd do Krynicy Górskiej, jednak w autobusie, który zawozi ją na dworzec kolejowy, zostaje okradziona. Z opresji ratuje ją, spotkany na dworcu Franek (Klemens Mielczarek), który również wybiera się do Krynicy ale podobnie jak Władzia jest bez grosza. Franek bierze ubraną po męsku Władzię za mężczyznę a Władzia nie wyprowadza go z błędu i przedstawia się jako Władek. Pociągiem towarowym docierają niebawem na miejsce. Kierownik (Antoni Fertner) hotelowej restauracji, w której Franek otrzymuje posadę kelnera, zatrudnia również jego kolegę, Władka. Zostaje fordanserem. Na dancingu Władzia vel Władek spostrzega dziedzica Rolskiego (Eugeniusz Bodo), częstego klienta poczty gdzie pracuje, a w którym od dawna skrycie się kocha…
Niedorajda (1937)
Nie mogąc sprostać wygórowanym wymaganiom finansowym żony i syna, Onufry (Józef Orwid), właściciel warsztatu samochodowego, w chwilach szczególnego dołka finansowego informuje swoją siostrę Agatę (Seweryna Broniszówna) o narodzinach kolejnego potomka. Agata bardzo kocha dzieci i za każdym razem, kiedy Onufry informuje ją o powiększeniu rodziny, wysyła na dziecko 1000 dolarów. Jakież więc jest przerażenie biednego człowieka, kiedy nagle otrzymuje list z Ameryki, w którym Agata pisze, że wraca do kraju. Onufry ma tylko jednego syna, a nie – jak myśli Agata – dwóch synów i dwie córki. Na gwałt szuka rozwiązania tej tragicznej sytuacji, podświadomie czując się już wydziedziczonym. Po przyjeździe Agata z bólem dowiaduje się o śmierci jednej z córek Onufrego – Zosieńki i o tym, że druga – Agatka – umarła dla rodziny „śmiercią cywilną”, uciekła bowiem z domu i została „żigolanką”. Poznaje również Zenka – syna pierworodnego i Florka, bliźniaka Agatki, w którego rolę wcielił się mechanik samochodowy zatrudniony u Onufrego. Agata usiłuje odnaleźć Agatkę i zawrócić ją ze złej drogi. Ma duży żal do brata, że pozwolił córce na takie życie i nie próbuje jej odnaleźć.
Znachor (1937)
Prof. Rafał Wilczur (Kazimierz Junosza-Stępowski), cieszący się powszechnym szacunkiem naczelny lekarz kliniki kardiochirurgicznej w Warszawie, jest znakomitym chirurgiem o europejskiej renomie. W dniu rocznicy ślubu spotyka go tragedia, opuszcza go żona Beata (Elżbieta Barszczewska), która zaniedbywana przez męża zakochuje się w młodym leśniczym Janie (Marian Wyrzykowski). Zabiera ze sobą córeczkę Marysię. Zrozpaczony Wilczur, dla którego Beata była największą miłością życia, załamuje się. Wychodzi z domu i w całkowitym otępieniu, wędrując przez Warszawę, trafia do podmiejskiej spelunki. Po wyjściu zostaje obrabowany i pobity, traci pamięć. Bez celu błąka się po kraju, podejmując dorywcze prace wędruje od wioski do wioski. W tym czasie Beata, której ukochany ginie tragicznie, postanawia wrócić do męża. Gdy dowiaduje się o jego zniknięciu, wraca ponownie do Radoliszek, gdzie mieszka z Marysią (Elżbieta Barszczewska) i wiedzie życie w biedzie i zgryzocie.Tymczasem Wilczur przypadkowo zdobywa nowe dokumenty, i już jako Antoni Kosiba, dziwnym zrządzeniem losu trafia do Radoliszek, do młynarza Prokopa (Stanisław Grolicki). Syn Prokopa, Wasyl (Włodzimierz Łoziński), jest kaleką. Kosiba zadziwia wszystkich, gdy za pomocą domowych narzędzi operuje źle nastawione nogi Wasyla. Chłopak zaczyna chodzić a sława znachora Kosiby roznosi się po okolicy…
Paweł i Gaweł (1938)
Paweł Gawlicki (Eugeniusz Bodo), właściciel sklepu z aparatami radiowymi i jednocześnie zapalony konstruktor, jedzie do Warszawy, żeby zareklamować w stołecznej prasie swój wynalazek – miniaturowe radio na baterie. W przedziale pociągu spotyka swojego odwiecznego antagonistę Gawła Pawlickiego (Adolf Dymsza), prowadzącego w tej samej kamienicy sklep przemysłowy, a który również wybiera się do stolicy. Zatrzymują się w hotelu „Bellevue”. Wieczorem Paweł poznaje w hotelowej restauracji piękną, młodą nieznajomą, w której zakochuje się bez pamięci i z którą spędza cudowny wieczór. Nie wie, że to skrzypaczka Violetta Bellami (Helena Grossówna), która na co dzień musi udawać trzynastoletnią dziewczynkę, żeby przyciągnąć do sal koncertowych złaknioną „cudownych dzieci” publiczność. W ten sposób spłaca zaciągnięty niegdyś przez jej zmarłego ojca u impresaria Huberta (Józef Orwid) dług. Również Violetta zakochuje się w przystojnym Pawle, śledzona jednak przez wścibskiego i dociekliwego reportera (Karol Dorwski) znika…
Zapomniana melodia (1938)
W Instytucie Dokształcającym dla Dziewcząt funkcję nauczyciela muzyki pełni konserwatywny prof. Frankiewicz (Michał Znicz). Pewnego dnia zjawia się w pensjonacie jego bratanek Stefan (Aleksander Żabczyński). Stryj, znając skłonność młodzieńca do hulanek i łamania serc niewieścich, pragnie się go jak najszybciej pozbyć. Urażony chłodnym przyjęciem Stefan wychodzi. Udaje się na pobliską przystań, gdzie wpada do wody. Tym razem trafia do mieszkania stryja jako cudem ocalony topielec. Zapytany o nazwisko, nie chcąc kompromitować stryja, podaje nazwisko Roxy, taki napis dostrzega bowiem na wodzie kolońskiej. Okazuje się, że Roxy to nazwisko właściciela firmy kosmetycznej, konkurującej z firmą niejakiego Rolicza (Antoni Fertner), ojca Helenki (Helena Grossówna), jednej z pensjonarek i głównego sponsora Instytutu. Od tej chwili Rolicz będzie brał Stefana za wroga i syna konkurencji, a pech chce, że Helenka i Stefan zakochują się w sobie…
Wrzos (1938)
Zubożały ziemianin Jan Szpanowski (Aleksander Zelwerowicz) oraz bogaty prezes kancelarii adwokackiej Sanicki (Kazimierz Junosza-Stępowski) są serdecznymi przyjaciółmi. Zatroskani o przyszłe losy swoich dorosłych dzieci postanawiają je ożenić. Szpanowski, w obliczu zbliżającej się starości, pragnie zapewnić ukochanej jedynaczce Kazi (Stanisława Angel-Engelówna) dostatnią przyszłość. Z kolei Sanicki chce ustatkować syna Andrzeja (Franciszek Brodniewicz), bywalca warszawskich salonów. Młodzi zgadzają się. Andrzej oświadcza się, informując otwarcie, że kocha inną kobietę, a małżeństwo to jest warunkiem postawionym przez ojca, gwarantującym otrzymanie spadku po zmarłej matce. Kazia żyjąca wspomnieniami o narzeczonym Stachu (Mieczysław Cybulski), zesłanym przed kilku laty za działalność antycarską na Sybir, o którego śmierci jest przekonana, postanawia opuścić rodzinny dom, w którym rządzi despotyczna macocha (Janina Janecka) i przyjmuje oświadczyny. „Transakcja handlowa” dochodzi do skutku i wkrótce odbywa się ślub. Kazia i Andrzej są pozornie szczęśliwym małżeństwem, w rzeczywistości skrupulatnie przestrzegającym zawartego „kontraktu”. Niebawem jednak w ich życiu zachodzą nieoczekiwane zmiany…
Włóczęgi (1939)
Tońko (Henryk Vogelfanger) i Szczepko (Kazimierz Wajda), uliczni muzykanci, opiekują się siedemnastoletnią Krysią (Stanisława Stępniówna), wnuczką ich zmarłego sąsiada. Z listu, który pozostawił dziadek Gałecki (Stanisław Grolicki) wynika, że Krysia jest wnuczką bogatej baronowej Dorn (Stanisława Wysocka), która przed laty wyrzekła się jedynego syna, gdy ten wbrew jej woli ożenił się ze śpiewaczką operową. Niebawem baronowa sprowadza Krysię do swojego pałacu, jednak jej despotyczne i bezduszne postępowanie powoduje, że dziewczyna z powrotem ucieka do swojego skromnego mieszkanka na poddaszu starej kamienicy. Gdy baronowa ponownie próbuje siłą ściągnąć Krysię do siebie, Tońko i Szczepko podejmują decyzję o wspólnej ucieczce. Potajemnie opuszczają Lwów i wyjeżdżają do Warszawy. Tam umieszczają swoją podopieczną w renomowanym internacie dla dziewcząt i gdy myślą, że Krysia jest już bezpieczna, dowiadują się, że w ich poszukiwania baronowa zaangażowała policję i prywatnego detektywa Trombkę (Antoni Fertner)…
Sportowiec mimo woli (1939)
Melchior Madecki (Józef Orwid), właściciel zakładów przemysłowych „Metal”, a jednocześnie prezes klubu hokejowego, zawarł z baronem Dropsem (Ludwik Sempoliński), właścicielem fabryki „Tekstyl” i prezesem konkurencyjnej drużyny hokejowej, zakład. Jeśli jego drużyna przegra najbliższy mecz, zgodzi się na ślub swojej córki Lili (Ina Benita) z baronem. Przed meczem Madecki otrzymuje z Zakopanego telegram, informujący, że bramkarz jego drużyny, Toporek, złamał nogę i nie weźmie udziału w meczu. Kulka (Henryk Małkowski), znajomy prezesa, obiecuje pomoc. Właśnie do Polski na wakacyjny odpoczynek przyjechał znakomity hokeista kanadyjski polskiego pochodzenia, Jerzy Piątek (Aleksander Żabczyński), którego obiecuje namówić do gry. Gdy w domu prezesa zjawia się zamówiony przez jego córkę fryzjer Dodek Czwartek, roztargniony i zapominalski Madecki bierze go za awizowanego hokeistę Piątka…
Ciekawa lista. Jako fan filmów oczywiście niektóre z tytułów oglądałem. Dzisiaj chcę nadrobić Ręce do góry (1967), zainteresował mnie enigmatyczny opis fabuły.