Czytasz ranking Najlepsze polskie filmy, część II: 1970-1989
Nie ma róży bez ognia (1974)
Małżeństwo Wanda i Jan Filikiewiczowie gnieździ się w ciasnym pokoju willi, jedynym nie zamienionym na biuro. Niespodziewanie otrzymuje propozycję zamiany niewygodnej klitki na dwupokojowe mieszkanie spółdzielcze. Szczęście małżonków nie trwa jednak długo. Pojawia się Jerzy, poprzedni mąż Wandy, roszcząc sobie prawo do jednego z pokoi. Wkrótce do Warszawy przybywa Lusia, narzeczona Jerzego, sprowadzona przez Filikiewicza w nadziei na pozbycie się dzikiego lokatora. Niestety, tuż za nią – jej nowy narzeczony – Zenek. Zaraz potem – ojciec Lusi wraz z meblami. Filikiewicz nie wytrzymuje nerwowo sytuacji i ląduje w szpitalu. Tymczasem z willi zostają usunięte biura, a Filikiewiczowie stają się jedynymi właścicielami czterech pokoi, w piątym jednak pojawia się Jerzy. Filikiewicz dobrze wie, na co się zanosi.
Potop (1974)
Ekranizacja drugiej części Trylogii Henryka Sienkiewicza. Andrzej Kmicic, młody chorąży orszański, przybywa do Wodoktów na Litwie, aby poznać przeznaczoną mu testamentem Herakliusza Billewicza narzeczoną, Oleńkę. Oboje zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. Jednak niepokorna i porywcza natura Kmicica szybko wpędza go w poważne tarapaty. Kiedy Szwedzi napadają na Polskę, młody szlachcic opowiada się początkowo po stronie Radziwiłłów – potężnego rodu magnackiego wspierającego agresorów w zamachu na Rzeczpospolitą, przez co zostaje przez szlachtę i narzeczoną uznany za zdrajcę ojczyzny. Testamentalny zapis – w razie kłopotów z kawalerem – daje nieszczęśliwej pannie furtkę od niestosownego małżeństwa – zakonny habit. Kmicic postanawia się jednak zrehabilitować, tak w oczach społeczeństwa, jak i ukochanej. W tym celu angażuje się w działania wojenne pod przybranym nazwiskiem Babinicza.
Ziemia obiecana (1974)
Adaptacja powieści Władysława Reymonta. Epicki obraz konfliktów kapitalistycznej Łodzi końca XIX w. ukazany poprzez dzieje kariery trzech zaprzyjaźnionych przemysłowców Polaka, Żyda i Niemca, którzy za cenę rezygnacji z młodzieńczych ideałów i przejęcia bezwzględnych reguł walki o pieniądz zdobywają fortunę.
Noce i dnie (1975)
Sierpień 1914 roku. Zajęty przez Niemców Kaliniec w pośpiechu opuszczają mieszkańcy. Jest wśród nich Barbara Niechcic (Jadwiga Barańska). Zagubioną i bezradną odnajduje dawny znajomy, stary Żyd Szymszel i ofiaruje jej pomoc. Po drodze Barbara wraca wspomnieniami do przeszłości – niespełnionej miłości do Józefa Toliboskiego (Karol Strasburger), małżeństwa z Bogumiłem Niechcicem (Jerzy Bińczycki) oraz przeżyć związanych z wychowaniem syna – Tomaszka (Kazimierz Mazur).
Zaklęte rewiry (1975)
Lata 30-te XX wieku. Pełna realizmu opowieść o obronie przed moralnym upadkiem i wyzbyciem się ludzkiej wrażliwości, a zarazem doskonały dokument ukazujący kapitalistyczne stosunki społeczne.
Brunet wieczorową porą (1976)
Cyganka przepowiada Michałowi Romanowi (Krzysztof Kowalewski) niezwykłe przeżycia, jednak on nie bierze poważnie tych proroctw. Gdy jego rodzina wyjeżdża na weekend, Michał zabiera się do zaległej pracy. Wtedy zaczynają się spełniać proroctwa Cyganki – Michał znajduje zaginiony zegarek, a w totolotku wylosowane zostają przepowiedziane liczby. Bohater zaczyna oczekiwać najgroźniejszej części przepowiedni – zapowiada ona zabicie bruneta, który zjawi się w jego mieszkaniu wieczorową porą…
Człowiek z marmuru (1976)
Studentka Szkoły filmowej Agnieszka realizuje swój film dyplomowy. Na jego bohatera wybiera Mateusza Birkuta, murarza z Nowej Huty, który z szarego człowieka stał się bohaterem – przodownikiem pracy, a później – jak wielu innych – został bezlitośnie strącony z piedestału. Agnieszka szukając prawdy o jego życiu, odnajduje ogólniejszą prawdę o gorzkich latach 50. i trudnym okresie naszego narodu.
Barwy ochronne (1976)
W trakcie letniego obozu dla językoznawców rozgrywa się konflikt pomiędzy dwoma pracownikami naukowymi, różniącymi się nie tylko wiekiem, ale i postawą życiową. Młody magister Kruszyński jest idealistą; z kolei starszy docent Szelestowski to cynik. Grany przez Zbigniewa Zapasiewicza Szelestowski jest postacią tak zdeprawowaną i charyzmatyczną, że powinien trafić do panteonu ekranowych czarnych charakterów, gdzie miałby za towarzystwo m.in. Dartha Vadera. Przez cały czas stara się pozbawić młodszego kolegę złudzeń na temat akademickiego środowiska i całego świata. Mężczyźni przechadzają się po ośrodku i jego sielskich okolicach, trzymając dłonie dystyngowanie założone za plecami i tocząc długie intelektualne dysputy. Z czasem w ich relacjach jest coraz mniej konwenansów, a coraz więcej otwartej wrogości. Film Krzysztofa Zanussiego to żelazny klasyk kina moralnego niepokoju.
Trędowata (1976)
Stefania Rudecka jest guwernantką i panną do towarzystwa w rodzinie Michorowskich. Pewnego dnia poznaje młodego ordynata. zakochują się w sobie bez pamięci, jednak na przeszkodzie ich szczęścia stoją uprzedzenia i plany rodziny ordynata.
Blizna (1976)
Niefortunne zlokalizowanie budowy zakładu przemysłowego, stanowi pretekst do ukazania mechanizmów między podejmującymi decyzje – a tymi, którzy je realizują i ponoszą ich konsekwencje. Dyrektor Bednarz (Franciszek Pieczka) kieruje budową wielkiego kombinatu, który na skutek odgórnej decyzji został zlokalizowany na terenie prastarej puszczy. Skutki tego postanowienia szybko okazują się fatalne, cofnąć ich już jednak nie można. Dochodzi do coraz częstszych i ostrzejszych konfliktów z mieszkańcami i robotnikami. W czasie dramatycznych wydarzeń, Bednarz zgodnie ze swoim sumieniem, staje po stronie robotników. Jednak czy w PRLowskiej rzeczywistości ten akt „odwagi” zostanie należycie doceniony?
Kontynuuj czytanie rankingu Najlepsze polskie filmy, część II: 1970-1989 na następnej stronie
