Czytasz ranking Najlepsze polskie filmy, część II: 1970-1989
Bez znieczulenia (1978)
Po powrocie z zagranicy znany dziennikarz (Zbigniew Zapasiewicz) dowiaduje się, że żona (Ewa Dałkowska) bierze z nim rozwód. Ponieważ nie zna przyczyn decyzji małżonki, nie może się z tym pogodzić. Dodatkowo zaczyna popadać w coraz większe kłopoty zawodowe. Jego wystąpienie telewizyjne i publikacje prasowe nie zyskują uznania. Na uniwersytecie zawieszono wykłady, które prowadził. Planowany od dłuższego czasu wyjazd za granicę zostaje niespodziewanie odwołany. Podczas rozprawy rozwodowej żona zaczyna obciążać męża, składając fałszywe zeznania.
Szpital przemienienia (1978)
Traktat moralny podejmujący problematykę odpowiedzialności w warunkach totalnego zagrożenia. Akcja filmu toczy się w szpitalu psychiatrycznym zagrożonym zamknięciem przez hitlerowskich okupantów. Rodzi to różne postawy pracującego tam personelu medycznego.
Amator (1979)
Jeden z najgłośniejszych filmów, zaliczonych do tzw. kina moralnego niepokoju. Jego głównym bohaterem jest Filip Mosz – kapitalnie grany przez Jerzego Stuhra – zaopatrzeniowiec w zakładzie przemysłowym gdzieś w podkrakowskim miasteczku. Momentem przełomowym w jego życiu staje się kupno amatorskiej kamery filmowej. Filip bowiem, jako człowiek bez reszty oddany rodzinie, pragnie uwiecznić narodziny i rozwój swojej córki. Wieść o zakupie Mosza obiega zakład pracy. Filip otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji pięciolecia przedsiębiorstwa. Dyrektor zakładu obejmuje nawet protektorat nad nowo powstałym amatorskim klubem filmowym. Kieślowski z niezwykłą przenikliwością ukazuje powolna ewolucję Filipa, który z człowieka „schowanego“ we własną prywatność, ceniącego ponad wszystko „święty spokój“ przeobraża się w społecznika i artystę, wrażliwego na ludzką krzywdę i niesprawiedliwość. Amatorskim filmom Mosza daleko bowiem do propagandy sukcesu. Wręcz przeciwnie – samorodny reżyser bezkompromisowo pokazuje wynaturzenia otaczającej go rzeczywistości. Cena prawdy jest jednak wysoka…
Golem (1979)
W świecie wyniszczonym przez wojnę atomową Doktorzy starają się udoskonalić ludzkość. Jednostki zdegenerowane przerabiane są na pełnowartościowych członków społeczeństwa. Takim odnowionym człowiekiem jest Pernat, który po pewnym czasie buntuje się przeciwko swoim opiekunom. Próbuje ucieczki, namawia do niej innych, ale wmieszany w zabójstwo Holtruma, agenta Doktorów, trafia do więzienia, z którego wychodzi odmieniony.
Pełnia (1979)
Bohaterem filmu jest Pan Wojtek (Tomasz Zaliwski), robiący karierę architekt, który ma dość wielkomiejskiego pędu i gwaru. Opuszcza, więc miasto i zaszywa się na prowincji. Do powrotu nie może namówić go ani przyjaciel z dawnych lat (Roman Kłosowski), ani żona (Iga Cembrzyńska), która w końcu otwarcie przyznaje, że łączy ją z Wojtkiem już tylko wspólne mieszkanie. Pan Wojtek twierdzi, że „odbiera sobie zaległe urlopy” , ma więc dużo czasu na przemyślenia nad dotychczasowym życiem – dokonuje analizy i wyciąga wnioski. Przyjaźń z miejscowymi, których problemy szczerze go interesują, a także włączenie się w rytm życia zgodnego z naturą, sprzyjają regeneracji sił i odnalezieniu zawieruszonych gdzieś wartości.
Paciorki jednego różańca (1979)
Film opowiada o starym, emerytowanym górniku, który od wielu lat mieszka w domu na obrzeżach miasta. Pewnego dnia dowiaduje się, że jego dom ma zostać zburzony, a w tym miejscu powstanie nowe osiedle blokowe. Karol Habryka nie zamierza rezygnować z domu, w którym spędził większość życia i postanawia o niego walczyć. A że jest człowiekiem upartym powoduje wielkie zamieszanie wśród działaczy kopalni.
Panny z Wilka (1979)
Niespełna czterdziestoletni Wiktor Ruben po stracie przyjaciela przyjeżdża do wujostwa na wieś, gdzie w pobliskim dworku, w gronie kilku panien, spędził młodzieńcze lata. Julia doczekała się bliźniaczek, wyemancypowana Jola wyszła za mąż, Fela przedwcześnie zmarła, zmieniły się też Zosia i Kazia, mała Tunia wyrosła na piękną pannę. Pojawienie się Rubena, jego wspomnienia i chęć ożywienia przeszłości burzą spokój mieszkanek dworu, ujawniają ich powikłane losy, dramaty, życiowe klęski.
Dyrygent (1979)
Młoda skrzypaczka Marta będąc na stypendium w Nowym Jorku poznaje słynnego dyrygenta Johna Lasockiego, którego łączyła przed laty wielka miłość z jej matką. Pod wpływem tego spotkania w Lasockim odżywają wspomnienia dawnego uczucia. Postanawia przyjechać do Polski, by w rodzinnym mieście Marty poprowadzić wykonanie V symfonii Beethovena. Mąż Marty – Adam będący dyrygentem owej orkiestry początkowo widzi w wizycie wielkiego mistrza szansę dla siebie, ale dostrzegając fascynację, jaką Lasocki budzi w Marcie, zaczyna być zazdrosny.
Miś (1980)
Film uznany zarówno przez krytyków jak i publiczność za najlepszą komedię wszech czasów. Prezes klubu sportowego „Tęcza”, Ryszard Ochódzki zwany „Misiem”, ma wyjechać do Londynu. Zostaje zatrzymany ponieważ z jego paszportu wyrwano kilka kartek. Ochódzki podejrzewa, że zrobiła to jego eksżona Irena, by uniemożliwić mu dotarcie do jednego z londyńskich banków. Przed laty zostały tam zdeponowane pieniądze byłych małżonków. Kto dotrze na miejsce pierwszy i zgarnie całą kasę? Ta historia jest pretekstem do pokazania w krzywym zwierciadle PRL-owskiej rzeczywistości lat 70-tych.
Ćma (1980)
Jan jest redaktorem nocnego programu radiowego „Radiotelefon”. Do studia dzwonią cierpiący na bezsenność słuchacze poszukujący ciepłego słowa i zrozumienia. Nocne rozmowy ze odbiorcami programu są rodzajem terapii, wzajemnym przezwyciężaniem lęków i frustracji. Jan też ma swoje kłopoty, nadużywa alkoholu, dużo pracuje, noce spędza w radio a dnie na przemian u kochanki Magdy i żony Justyny. Nieustabilizowane, rozchwiane życie uczuciowe i wyczerpująca praca prowadzą do stopniowo pogłębiającej się dezintegracji jego osobowości.
Kontynuuj czytanie rankingu Najlepsze polskie filmy, część II: 1970-1989 na następnej stronie
