Czytasz ranking Najlepsze polskie filmy, część II: 1970-1989
Kochaj albo rzuć (1977)
Trzecia część komediowej opowieści o rodzinach Pawlaków i Karguli. Seniorowie obu rodów oraz ich wnuczka Ania otrzymują od Johna Pawlaka zaproszenie do Chicago. Kiedy przyjeżdżają na miejsce okazuje się, że John zmarł. W trakcie pogrzebowej ceremonii pojawia się nowy członek rodziny – córka Johna. Pawlak doznaje podwójnego szoku – nie dość, że owa Shirley jest dzieckiem nieślubnym, to na dodatek jest Mulatką.
Pokój z widokiem na morze (1977)
Bohaterami są dwaj lekarze psychiatrzy. Biorą oni udział w policyjnej akcji ratowania człowieka, który chce wyskoczyć z najwyższego piętra wieżowca. Doktor Krzysztof Kucharski jest młodym psychiatrą, który jest pragmatykiem, nastawionym na zawodowy sukces i żeby go osiągnąć, zdolny jest do manipulacji i kłamstwa. Uważa, że niedoszłego samobójcę należy ściągnąć na ziemię siłą, przy użyciu środków otępiających. Innego zdania jest profesor Leszczyński. Chce nakłonić mężczyznę do samodzielnej decyzji, aby mógł świadomie zrezygnować ze skoku.
Milioner (1977)
„Polskie piekło” przedstawione na przykładzie historii chłoporobotnika, który dzięki głównej wygranej w totolotku staje się milionerem. Józek Mikuła prowadzi z matką małe gospodarstwo. Dodatkowy, skromny dochód zapewnia mu funkcja kierowcy w pobliskiej cementowni. Pewnego dnia typuje w totolotku wygrywające numery i zgarnia główną nagrodę, milion. Sensacja szybko się rozchodzi. Józek inwestuje w gospodarstwo. Do wiejskiej klubokawiarni kupuje kolorowy telewizor. Nagłe bogactwo kłuje w oczy sąsiadów. Sytuację pogarsza zachowanie narzeczonej Józka, która zaczyna jawnie obnosić się z bogactwem. Zaczyna narastać konflikt.
Akcja pod Arsenałem (1977)
Tematem przewodnim filmu są wydarzenia opisane w książkach: „Kamienie na szaniec” Aleksandra Kamińskiego i „Akcja pod Arsenałem” Stanisława Broniewskiego. Okupacyjna Warszawa. Z gmachu „Zachęty”, przekształconego w Dom Kultury Niemieckiej, młody chłopak zrywa nocą hitlerowską flagę i zawiesza biało-czerwoną – wraz ze stojącymi na straży kolegami, Rudym i Zośką, Alek szybko ucieka rikszą. Niemcy nasilają działalność propagandową – ze specjalnej ciężarówki wyświetlają na ulicach kronikę filmową („Wochenschau”). Chłopcom udaje się wrzucić do samochodu materiał wybuchowy i rozbić kino-wóz… Trójka przyjaciół trafia na bazar – Alek marzy o dodającej szyku skórzanej kurtce. Gdy dobijają targu (Zośka poświęca ulubionego „pelikana” i szalik, by zdobyć brakujące pieniądze) obok hitlerowiec katuje Żyda. Alek nie wytrzymuje – rzuca się na oprawcę i uderza, przyjaciele dokonują reszty. Ale spotka Alka reprymenda Rudego – taka spontaniczność reakcji może być niebezpieczna dla wszystkich…
Sprawa Gorgonowej (1977)
30 grudnia 1931 roku w willi inż. Henryka Zaremby w Brzuchowicach zamordowana została jego siedemnastoletnia córka. O morderstwo oskarżono Ritę Gorgonową, gospodynię, kochankę i opiekunkę dzieci Zaremby. Film jest rekonstrukcją wydarzeń, z głównym naciskiem na proces. Stawiane jest pytanie o wymiar sprawiedliwości.
Śmierć prezydenta (1977)
Treścią filmu są dzieje wyboru Gabriela Narutowicza na pierwszego prezydenta II Rzeczypospolitej oraz okoliczności, które doprowadziły do jego tragicznego zgonu. Krytycy porównywali utwór autora „Faraona” do swoistego dossier. Składać się na nie miały fakty, których złowrogim finałem stał się udany zamach na Narutowicza. Kawalerowicz wystąpił zaś w roli kronikarza, oskarżyciela, obrońcy i komentatora jednocześnie. Funkcję ławy sądowej przeznaczył widzom. Mimo że stylistyka filmu bliska jest dokumentu, dzieło Kawalerowicza broni się również jako interesujący film fabularny.
Wodzirej (1977)
Lutek Danielak (Jerzy Stuhr) jest pracownikiem wojewódzkiego oddziału „Estrady”. Szósty czy siódmy w hierarchii wodzirejów-konferansjerów prowadzi imprezy dla dzieci i rencistów. Kiedy dowiaduje się, że z okazji otwarcia hotelu „Lux” ma odbyć się wielki bal, postanawia walczyć o jego prowadzenie. Impreza ta może być bowiem przełomowa w jego karierze. Lutek wie, że jest dobry w tym co robi, ale zdaje sobie sprawę, że konkurencja jest bardzo silna.
Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978)
Dyrektor Krzakoski (Krzysztof Kowalewski) dowiaduje się, że poznana przez niego we Francji kobieta jest z nim w ciąży. Co gorsze jest ona córką znanego dygnitarza, więc Krzakoski postanawia się rozwieść. Ale aby tego dokonać, musi udowodnić zdradę żonie Annie (Ewa Wiśniewska). W tym celu zatrudnia kolegę z lat szkolnych jako fotografa. Ten dwoi się i troi, aby udowodnić winę niewinnej kobiecie. A ciąża staje się coraz bardziej widoczna…
Aktorzy prowincjonalni (1978)
Aktorzy prowincjonalnego teatru przygotowują inscenizację „Wyzwolenia” Wyspiańskiego. Reżyseruje artysta z Warszawy, który powierzchownie traktuje swoją pracę, odrzucając ambitne pomysły odtwórcy roli Konrada, Krzysztofa. Ten ostatni, najzdolniejszy aktor w zespole, czuje się coraz bardziej osamotniony nie tylko jako artysta. Powoli rozpada sie bowiem także jego małżeństwo. Krzysztof podejmuje bezkuteczne próby ratowania swojego związku i ambicji artystycznych…
Wśród nocnej ciszy (1978)
Rok 1923. W miasteczku na Pomorzu grasuje seryjny morderca, którego ofiarą podają mali chłopcy. Śledztwo prowadzone przez komisarza Hermana początkowo nie przynosi rezultatów. Wśród mieszkańców narasta psychoza i panika. Komisarz boryka się nie tylko z trudnym dochodzeniem, zwierzchnikami i opinią publicznej, lecz także z problemami rodzinnymi. Między apodyktycznym, surowym mężczyzną a jego nastoletnim synem narasta coraz silniejszy konflikt. Chcąc zaszkodzić ojcu chłopiec pomaga potencjalnemu mordercy. By osiągnąć swój cel Wiktor gotów jest posunąć się jeszcze dalej, a komisarz będzie zmuszony dokonać wyboru między sprawiedliwością a jedynym dzieckiem.
Kontynuuj czytanie rankingu Najlepsze polskie filmy, część II: 1970-1989 na następnej stronie
