Siostrzeństwo świętej sauny
Siostrzeństwo świętej sauny jest jednym z najlepszych filmów terapeutycznych, jakie widziałam w ciągu ostatnich kilku lat. Oczyszczenie, którego doświadczają bohaterki, bardzo szybko obejmuje również widzów. Gorąco i parność sauny podświadomie oddziałuje na zmysły, a historie kobiet wywołują całą lawinę myśli i emocji. Obok tej produkcji nie da się przejść obojętnie. Zwłaszcza kiedy jest się kobietą.
How to Have Sex
Produkcja zaskakuje swoim unikalnym podejściem do tematu, kontrastując z popularną tendencją do głośnego i dramatycznego przedstawiania podobnych sytuacji. W How to Have Sex Tara przeżywa wszystko w ciszy, niejednokrotnie dusząc w sobie nieprzyjemne emocje. To powoduje, że także my, jako widzowie, odczuwamy pewien dyskomfort i uczucie ściskające w środku, czekając na moment, gdy bohaterka podzieli się tym, co przeżywa.
Na dnie
Produkcja ma w sobie wiele nastoletniego humoru, który powinien spodobać się każdemu. Finał jest absolutnie szalony, a dziewczyny wymiatają na ekranie. Emma Seligman stworzyła zabawną komedię z elementami czarnego humoru, którą pokolenie Z już powoli uznaje za kultową w swoim otoczeniu. Przyjemny seans gwarantowany.
Leo
Nowa animacja Netflixa naprawdę mnie kupiła. Główny bohater jest przesympatyczny, a jego przygody przepełnia masa humoru. Bajka ma świetny oryginalny dubbing. Fabuła natomiast stara się nie korzystać ze znanych schematów, ale stawia na oryginalność. Leo finalnie wychodzi obronną ręką, fundując bardzo dobrą rozrywkę dla widzów w różnym wieku.
W nich cała nadzieja
W nich cała nadzieja to projekt bardzo ryzykowny. Twórcy stawiają na oryginalność i jako pierwsi w polskim kinie poruszają temat kryzysu klimatycznego. Główna oś fabularna opiera się na relacji dwóch postaci, z którymi spędzamy większość czasu ekranowego. Podjęcie się realizacji takiego pomysłu wymagało solidnego warsztatu scenopisarskiego, żeby utrzymać uwagę widza do samego końca. Piotrowi Biedroniowi przyszło to jednak nadzwyczaj lekko, bowiem przekuł on stosunkowo nieskomplikowany konflikt w humorystyczną, a jednocześnie trzymającą w napięciu, historię.
Noc Dziękczynienia
Eli Roth powrócił w wielkim stylu. Jego sprawna reżyseria w połączeniu ze scenariuszem Rendella dała nam najbardziej przystępny film w jego karierze. Dzięki dobrze wyważonej i odpowiednio przerysowanej brutalności widzowie mogą powstrzymać się od panicznego opuszczania sali. Jednocześnie nagromadzenie szalonego, zręcznie wplecionego czarnego humoru daje nam najzabawniejszy film w karierze Rotha. Nikt również do tej pory tak zręcznie nie uczcił pamięci klasyków gatunku poprzez wplecenie ikonicznych scen jako elementu narracyjnego swojej historii.
Grudzień
Godzilla Minus One
Pomijając oryginalną odsłonę, jest to prawdopodobnie najlepszy film dotychczas. Idealnie zachowany balans oferuje jednocześnie znakomite widowisko i przyziemną, często intymną i wrażliwą, perspektywę osób, które najbardziej odczuły skutki wyniszczającej wojny. I choć minęło już ponad 70 lat, nadal musimy sobie czasem przypominać, że nie idzie za nią nic oprócz cierpienia i straty.
Wonka
Najnowsza historia o Willym Wonce wspaniale prezentuje się na kinowych ekranach. Ta pozytywna opowieść potrafi skraść serce i sprawić, by zarówno mały, jak i duży widz świetnie bawił się podczas seansu. Film idealnie nada się na przedświąteczny seans, dostarczając wszystkim słodkiej – dosłownie i w przenośni – historii o tym, że warto marzyć.
