Bóg i wojownicy lunaparków
Bóg i wojownicy lunaparków jest filmem niezwykle czułym. Opowiada o trudnej miłości między ojcem a synem, którzy w zupełnie inny sposób okazują sobie uczucia. Na pierwszy rzut oka więcej ich dzieli, niż łączy. Jednak to tylko pozory. Paweł i Andrzej rozśmieszają oraz wzruszają, ale przede wszystkim poruszają. Dobitnie pokazują, jak wielka jest miłość między rodzicem a dzieckiem. Oraz, że w tym uczuciu bez znaczenia są światopoglądy czy religia. Cóż, jaki ojciec, taki syn.
Czas krwawego księżyca
Nowy film Martina Scorsese zdecydowanie warto obejrzeć, bo w gruncie rzeczy jest to uniwersalna opowieść. Tak jak Gollum znalazł kiedyś pierścień, tak tutaj znaleziono złoża ropy naftowej. Historia o chciwości i przesuwaniu moralnych granic została ujęta w nowy, intrygujący sposób. Dorzućmy do tego wielkie, wyznaczające jakość nazwiska i voila! Wyczuwam nominacje do Oskarów, nawet nie tylko w głównych kategoriach.
Superposition
Superposition mistrzowsko buduje napięcie i poczucie niepokoju. Malowniczy las, pozorne odosobnienie oraz podejrzani ludzie, którzy zdają się obserwować bohaterów. Wraz z postępem fabuły coraz więcej kart zostaje wyrzuconych na stół, a emocje biorą górę nad rozumem. Duńska produkcja jest ciekawą alternatywą dla typowych, strasznych, halloweenowych filmów i na pewno pozostanie w głowie na dłużej niż tylko jeden wieczór.
Dobry piesek!
Dobry piesek! to psychodeliczny rollercoaster, z którego wysiada się z bólem głowy. To prawdziwa gratka dla fanów historii z nieoczywistymi psychopatami. Viljar Bøe zadebiutował z prawdziwym przytupem.Dobry piesek! jest unikatowym połączeniem wielu gatunków filmowych. Film ma specyficzne poczucie humoru, wręcz na granicy dobrego smaku. Do tego psychodeliczność całości dość długo zostaje w głowie.
Listopad
Cięcie!
Nie brak tu żartów niezbyt smacznych, a wręcz dość obrzydliwych. Jednak najbardziej rozśmieszają sytuacje, które zmuszają bohaterów do improwizacji. Poza solidną dawką śmiechu oraz wielkim ukłonem w stronę ekipy, Cięcie! porusza też temat trudnej relacji między ojcem a dorastającą córką. On chciałby, żeby wciąż była dzieckiem. Ona uważa go za całkowitą porażkę.
The Marvels
The Marvels to nie do końca typowy film o superbohaterkach, które łączą siły, aby poradzić sobie z wrogiem. Przy oglądaniu można się trochę pośmiać, dobrze bawić i odpocząć. Nie jest to w żadnym razie kino ambitne, a produkcja, która ma zapewnić nam jak najwięcej niewymagającej rozrywki – i właśnie z takim nastawieniem najlepiej do niej podejść, bo wtedy sprawdza się świetnie.
Igrzyska Śmierci: Ballada ptaków i węży
Ballada ptaków i węży to świetny prequel. Przede wszystkim dosadnie wyjaśnia, co doprowadziło do stanu z głównej serii. Nie boi się też ukazać antagonisty jako człowieka, który próbował oprzeć się systemowi i poległ. To naprawdę udany punkt widzenia, który utrzymuje widza w napięciu, mimo że koniec tej historii jest dobrze znany. Film broni się też jako samodzielne dzieło, można go obejrzeć bez większej znajomości Igrzysk Śmierci, wciąż odczuwając ten niesiony przez niego ciężar.
Porwany
Porwany jest porządnym filmem, który opowiada historię Edgardo Mortary. Przerażającą, tym bardziej że wydarzyła się naprawdę. Marco Bellocchio po raz kolejny udowodnił, że wciąż potrafi robić produkcje na wysokim poziomie. Nie pozostaje teraz nic innego, jak czekać na kolejny film reżysera.
